Joint injections (အဆစ်တွင်းသို့ဆေးထိုးခြင်း)

အဆစ်ရောင်ရောဂါအမျိုးမျိုးနှင့် အဆစ်ကျီးပေါင်းရောဂါများအတွက် နာကျင်မှုသက်သာစေရန်နှင့် အရောင်ကျစေရန် အဆစ်တွင်းသို့ ဆေးထိုးသည့်ကုသနည်းကို အသုံးပြုသည်။ ဒူးဆစ်၊ ပခုံးဆစ်၊ ခါးရိုးဆစ်၊ လက်ချောင်းဆစ်များတွင် အများဆုံးထိုးလေ့ရှိသည်။ အဆစ်တွင်းဆေးထိုးခြင်းသည် ခွဲစိတ်ရန်မလိုဘဲ ပြင်ပလူနာအဖြစ် ကုသမှုခံယူနိုင်ပြီး လျင်မြန်စွာနာကျင်မှုသက်သာသဖြင့် လူကြိုက်များသော်လည်း လိုအပ်မှုရှိမှထိုးခြင်း၊ ခွဲစိတ်ခန်းကဲ့သို့ ပိုးကင်းစင်သည့်နေရာတွင် စနစ်တကျထိုးခြင်းဖြစ်မှသာ နောက်ဆက်တွဲပြဿနာများ ကင်းစင်မည်ဖြစ်သည်။

ပြုလုပ်ရန် လိုအပ်သော ရောဂါနှင့် အခြေအနေများ

အဆစ်တွင်းသို့ဆေးထိုးခြင်းကို

• အဆစ်ကျီးပေါင်းရောဂါ (Osteoarthritis)
• ရူမတွိုက် အဆစ်ရောင်ရောဂါ (Rheumatoid Arthritis)
• ဆိုရီရေးစစ် အဆစ်ရောင်ရောဂါ (Psoriatic Arthritis)
• ဂေါက်ရောဂါ (Gout)
• အရွတ်ကြောများရောင်ခြင်း (Tendinitis)
• အဆစ်အရည်အိတ်ယောင်ခြင်း (Bursitis) တို့တွင် ကုသမှုလိုအပ်သည်။

အဆစ်တွင်းသို့ထိုးသည့်ဆေးအမျိုးအစားများ

လိုအပ်သည့်အခြေအနေအလိုက် အဆစ်တွင်းသို့ထိုးသည့် ဆေးအမျိုးအစား (၄) မျိုးရှိသည်။

1. စတီးရွိုက်ဆေး (steroids) – အဆစ်ရောင်ရောဂါများအတွက် အသုံးအများဆုံးဆေး ဖြစ်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်တွင်း သဘာဝအလျောက်ထုတ်သည့် စတီးရွိုက်ဓာတ်အတိုင်း ထုတ်လုပ်ထားပြီး အရောင်ကျခြင်းကြောင့် နာကျင်မှုသက်သာစေသည်။ တစ်နှစ်လျှင် (၃-၄) ကြိမ်ထက်ပို၍ မထိုးသင့်ပေ။
2. ချောဆီ (ဟိုင်ယာလူရိုးနစ်အက်စစ် – hyaluronic acid) – အဆစ်ရိုးများပွတ်တိုက်မှု နည်းစေရန် သဘာဝချောဆီအတိုင်း ထုတ်လုပ်သည့် ထိုးဆေးဖြစ်သည်။ တစ်ပတ်လျှင် တစ်ကြိမ်ဖြင့် (၃)ကြိမ်မှ (၅)ကြိမ်အထိ ထိုးရန်လိုသည်။ လိုအပ်လျှင် ချောဆီနှင့်စတီးရွိုက်ဆေး တွဲ၍သုံးနိုင်သည်။
3. သွေးရည်ကြည်ထိုးခြင်း – လူနာ၏သွေးကိုယူပြီးသွေးနီဥ၊ သွေးဖြူဥများကို ဖယ်ထုတ်ကာ သွေးရည်ကြည် နှင့် သွေးခဲစေသည့်ဆဲလ်များကို အဆစ်တွင်းသို့ပြန်လည် ထိုးပေးခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ကြိမ်တည်းသော်လည်းကောင်း၊ တစ်ပတ်တစ်ကြိမ်ဖြင့် (၃)ကြိမ်သော်လည်းကောင်း ထိုးနိုင်သည်။
4. Placental tissue Matrix-Stem cells – သန္ဓေသားအချင်းတိုင်မှ ရသည့် ပင်မဆဲလ်များဖြင့် ထုတ်လုပ်သည့်ဆေးရည်ကို အဆစ်တွင်းသို့ထိုးခြင်းဖြစ်သည်။

ကုသပုံအဆင့်ဆင့်

အဆစ်တွင်းဆေးထိုးရန်အတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှု များများစားစား မလိုအပ်ပါ။ သို့သော် သွေးမတိတ်သည့်ရောဂါရှိခြင်း၊ သွေးကျဲဆေးသောက်နေခြင်း၊ ဆီးချိုမထိန်းနိုင်ခြင်း၊ ဖျားခြင်း၊ ထိုးမည့်အဆစ်အနီးရှိ အရေပြားတွင် အနာရှိခြင်းရှိပါက အဆစ်တွင်းသို့ ဆေးထိုးခြင်း ပြုလုပ်၍မရပေ။

ဆရာဝန်မှ ပိုးသတ်ထားသည့် အဝတ်ကိုလဲစေမည်။ ဆေးထိုးမည့်အဆစ်နေရာကို ကိုင်တွယ်ရန် လိုအပ်သည့် ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားဖြင့် နေစေမည်။ ထိုးမည့်နေရာ (သို့မဟုတ်) အဆစ်ပတ်လည်ကို ပိုးသတ်ဆေးရည်ဖြင့် သန့်ရှင်းဆေးကြောမည်။ ထို့နောက် ထုံဆေးဖြန်းခြင်း (သို့မဟုတ်) ထိုးခြင်း ပြုလုပ်မည်။ လိုအပ်လျှင် အဆစ်တွင်းသို့ဝင်သည့် အပ်၏တည်နေရာကိုသိရန် အာထရာဆောင်းစက်ကို သုံးမည်။ ထို့နောက် ဆေးကို အဆစ်တွင်းသို့ ထိုးထည့်မည်။ ထုံဆေးကိုအသုံးပြုထားသဖြင့် နာကျင်မှုသိသာစွာရှိမည် မဟုတ်ပေ။ ဆေးထိုးပြီးသည်နှင့် အပ်ပေါက်ရာနေရာကို သွေးတိတ်သည်အထိ မိနစ်ပိုင်းမျှဖိထားပြီး ပလာစတာဖြင့် ကပ်ပေးထားမည်။

အများအားဖြင့် စတီးရွိုက်ဆေးများထိုးလျှင် ထုံဆေးနှင့်တွဲသုံးသဖြင့် ဆေးထိုးပြီးသည်နှင့် အဆစ် နာကျင်မှု ချက်ချင်းသက်သာသွားတတ်သည်။ အဆစ်တွင်းဆေးထိုးခြင်းသည် မိနစ်ပိုင်းသာကြာနိုင်သည်။

နောက်ဆက်တွဲ ဆိုးကျိုးများနှင့် ကာကွယ်ခြင်း

• အဆစ်ဆေးထိုးပြီးလျှင် (၂၄) နာရီခန့် အနားယူရန်လိုသည်။ ရေနွေးဖြင့် ရေချိုးခြင်း မပြုလုပ်ရ။
• နာကျင်လျှင် ရေခဲအိတ်ကပ်နိုင်သည်။ ရေနွေးအိတ်မကပ်ရ။
• နီရဲလာခြင်း၊ ရောင်ခြင်း၊ အလွန်နာကျင်ခြင်း၊ ဖျားခြင်းများကို စောင့်ကြည့်ရမည်။ လိုအပ်ပါက ဆရာဝန်နှင့် ပြန်ပြရန်လိုသည်။
• စတီးရွိုက်‌ဆေးကြောင့် ဆီးချိုတက်ခြင်းရှိနိုင်သည်။ အရိုးနုပါးခြင်း၊ အရိုးပါးခြင်း၊ အဆစ်ပိုးဝင်ခြင်း ဖြစ်တတ်သည်။ ချောဆီကမူ ဆိုးကျိုးနည်းသည်။
  အဆစ်တွင်းသို့ ဆေးထိုးခြင်းသည် ရောဂါအမည်အတည်ပြုပြီး၊ လိုအပ်ချက်ရှိမှသာ ကုသသည့်နည်းဖြစ်သည်။ ဆေးထိုးရာတွင် ပိုးကင်းစင်သည့်အခြေအနေတွင် လုပ်ဆောင်မှသာ အောင်မြင်မှုရှိနိုင်သည်။